ΠΑΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

Παρίες του συστήματος
ΤΗΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

Έχουν καθίσει χιλιάδες ώρες στα θρανία. Πάνω από 4500 ώρες στο Δημοτικό, πάνω από 5500 ώρες στο Γυμνάσιο και το Λύκειο(π.χ.764 ώρες στην Ε’ Δημοτικού, 843 ώρες στη Γ’ λυκείου τεχνολογικής κατεύθυνσης – μελέτη Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας). Έχουν ξοδέψει σε φροντιστήρια και δραστηριότητες άλλες 5000 ώρες. Έχουν στερηθεί το παιχνίδι, τη διασκέδαση, τον ελεύθερο χρόνο, σ’ ένα συνεχές κυνήγι του δευτερολέπτου και του βαθμού. Έχουν καταναλώσει ακόμη και υπνωτικά ή αγχολυτικά(το 4% των μαθητών) σε κρίσιμες ώρες και γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει στρες. Το 20% τουλάχιστον των μαθητών πάσχει από γαστρίτιδες, έλκη, ημικρανίες, νευρικότητα, ψυχικές διαταραχές – «μικροί ενήλικες», «μικροί εργαζόμενοι» ενσωματωμένοι σ’ ένα σύστημα συνεχούς πίεσης για απόδοση. Έχουν βιώσει τους γονείς τους στο ρόλο του χωροφύλακα των επιδόσεων και του τιμωρού της διαφορετικότητας, το σχολείο ως πηγή αγωνίας και απογοητεύσεων, ως «χαμένο χρόνο»...
Μαραθώνιος για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο και ένα δεύτερος γύρος διαψεύσεων και απογοητεύσεων. Το μέλλον δεν εγγυάται τη συμμετοχή τους σε όσα φέρνει η ανάπτυξη. Οι ελληνικές μεσαίες επιχειρήσεις δε ζητούν – στην πλειονότητά τους- τη γνώση, γιατί δε θέλουν να πληρώσουν γι’ αυτήν, αφού δεν ενδιαφέρονται να την εισπράξουν και να τη μετουσιώσουν σε πρόοδο. Έτσι, ακόμη και όταν προσλαμβάνουν πτυχιούχους, δεν τους αξιοποιούν. Δε συνεργάζονται με τα πανεπιστήμια, παραβλέπουν την ανάγκη για συνεχή κατάρτιση, προτιμούν τη φτηνή προσωρινή εργασία. Άλλωστε, το ντεπόζιτο των ανέργων νέων είναι γεμάτο(το 18, 3% των ανδρών έως 29 χρόνων και το 25, 3% των γυναικών ίδιας ηλικίας είναι άνεργοι∙ νέοι με τσαλακωμένα φτερά και τον φόβο ότι για την κατάστασή τους δεν ευθύνεται το αδιέξοδο της οικονομίας αλλά οι ίδιοι, που δε δέχονται να εργαστούν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς ασφάλιση και με περικομμένο μισθό...).
Ταλαίπωροι και ανασφαλείς, ή ναρκώνονται στο λαϊκισμό της τηλεόρασης και την αφασία της καφετέριας ή κατεβάζουν ρολά, κατεβαίνουν στο δρόμο και χαλούν την ησυχία των βολεμένων. Ταΐσαμε τους νέους υποκρισία, ασυνέπεια, ανειλικρινείς και ιδιοτελείς σχέσεις∙ τους μυήσαμε στον ανταγωνισμό, την αποξένωση, την ευθυνοφοβία∙ τους διδάξαμε την παρεοκρατία, συντεχνιοκρατία, αναξιοκρατία...
Δεν αναγνωρίζουμε τα αποτελέσματα στις φωνές τους. Θέλαμε να τους δούμε να αναρριχώνται. Αυτοί απαιτούν. Κάτι που εμείς ξεχάσαμε μέσα από τις εντάξεις μας. Τόσο ώστε να θεωρούμε αυτή τη συμπεριφορά γαϊδουριά, αχαριστία, αλητεία...
Οι νέοι από ελπίδες της κοινωνίας έγιναν παρίες του συστήματος.

Εφημερίδα Καθημερινή.